Zojuist zag ik bovenstaand stukje van de tv-serie Masterchef USA, waarin Gordon Ramsay de blinde chef Christine, die meedoet aan zijn programma, een flinke dosis zelfvertrouwen geeft door haar appeltaart te visualiseren. De serie werd eind vorig jaar uitgezonden op Net5. Al tijdens de auditieronde gaf Ramsay aan dat de vrouwelijke chef een groot voordeel zou kunnen hebben in vergelijking tot de andere kandidaten.

“Het smaakpalet van een blinde lady chef is veel beter ontwikkeld dan dat van de ziende chefs. Ze weet precies wanneer een gerecht goed gekruid is en wanneer de smaak perfect is.”

Dit komt omdat kijken de andere zintuigen ook kan ‘afleiden’. Zoals jullie waarschijnlijk weten is een zintuig een orgaan dat prikkels waarneemt. Als deze prikkels waarnemen geven ze een seintje door naar de zenuwen. Via de zenuwen gaat het seintje naar de hersenen. Hierdoor word jij je bewust van wat je waarneemt.

Als je minder prikkels krijgt, worden de andere prikkels intenser ervaren. In het specifieke geval van Christine krijgen haar andere vier zintuigen – horen, voelen, proeven en ruiken – een extra boost.

Wat is proeven?

Haar smaakpalet, ofwel de smaakzintuigen, waar Ramsay op doelt, zitten in de tong. Over de tong lopen heel veel kleine groefjes en aan de zijkanten van die groefjes liggen smaakknopjes. Deze kunnen verschillende smaken herkennen: zoet, zout, bitter, zuur en umami. Voor ieder van deze vijf smaken zijn er weer aparte smaakknopjes.

Ook speelt het reukzintuig in je neus een grote rol. Door te kauwen op voedsel maken we aroma’s los en deze worden via de keel-neusholte naar ons reukorgaan gebracht, waar we de smaken waarnemen.

Probeer maar eens te proeven terwijl je je neus dichtknijpt of als je heel verkouden bent, je bent dan smaakdoof.

Dapper

Toch is het uiteindelijk winnen van een programma als Masterchef USA een buitengewoon bijzonder resultaat voor Christine Ha, die op haar negentiende haar gezichtsvermogen verloor aan een zeldzame auto-immuunziekte. Ondanks deze tegenslag maakt ze haar droom, met kleine technische aanpassingen in de keuken, honderd procent waar.

Heel inspirerend:

“What makes one brave, they asked. And she said: Doing it, even though you are afraid, is what makes you brave.”

Het oog wil ook wat

Christine raakte me, niet in de minste plaats omdat ik zelf een auto-immuunziekte heb en net een oogoperatie achter de rug heb. De dagen dat ik aan huis gekluisterd ben, vind ik bijzonder confronterend. Niet alleen vanwege een verplichte ‘oogvakantie’, maar vooral het niet hebben van mijn normale looks! Ik kan nogal geobsedeerd bezig zijn met mijn uiterlijk… Een understatement, want het oog wil ook wat!

Door Christine vraag ik me niet alleen af of ze echt een betere chef is geworden sinds haar ziekte, maar ook hoe ik mijn uiterlijk een ietwat ondergeschikte rol in mijn leven kan geven.

Ik kijk in de spiegel naar de hechtingen en blauwe plekken en stel me ineens hardop de vraag:

“Wie is Leonie zonder haar looks?”

Oeps… bevind ik me nu niet stiekem op glad ijs met deze plotselinge inzichten en krijg ik straks niet een lading kritiek over me heen van de lezers van mijn blog? Het doet me denken aan de hypocriete uitspraken over de nieuwste Charlie Hebdo van Giel Beelen, toen hij vorige week aan tafel bij De Wereld Draait Door zat. Ben ik hier nu ineens de ‘swinger’?, vraag ik me af terwijl ik mijn tranende ogen dep.

Want was ik het niet die verslaafd raakte aan de #winefie en trots schreef over sex sells? Sprak ik niet over het lijf van een goddelijke wijnmaker en over lustopwekkende space wine en opwindende champagnereisjes?

Vergeet je kanten blinddoek niet…

Zal ik, als mijn hechtingen verwijderd en mijn looks weer als vanouds zijn, opnieuw terugvallen in uiterlijke oppervlakkigheid, of zal ik door deze ervaring voorgoed veranderd zijn?

Het antwoord komt sneller dan de 25 minuten durende autorit naar het AMC. Terwijl zuster Helen mijn hechtingen wegknipt, piept mijn telefoon en er verschijnt een verleidelijk fotootje op mijn beeldscherm. Als ik verder naar beneden scroll staat er dit tekstje bij:

” Leonie, ik hoorde dat je zojuist een oogoperatie achter de rug hebt, vandaar dat ik het thema van de educatieve wijnproeverij voor morgen speciaal voor jou heb aangepast en ik er nu een blindproeverij van wil maken. Vergeet dus niet je kanten blinddoek mee te nemen als je op de locatie aankomt ;)”

Natuurlijk weet ik dat dit niet strikt professioneel bedoeld is, maar na mijn bewogen week is het natuurlijk wel een interessant experiment. Want zou het echt zo zijn dat ik nog beter zal proeven na mijn ‘oogvakantie’? Of belooft het experiment slechts een vervolg te worden op mijn Valentijnsgeheimpjes van vorig jaar…

Lees tot mijn blog online komt maar Christine’s blog. Gelukkig schiet een andere bekende quote, namelijk die van Ellen DeGeneres, me net te binnen:

“My point is, life is about balance. The good and the bad. The highs and the lows. The pina and the colada.”