Kip kerrie is mijn guilty pleasure. Lekker fout en nostalgisch. Het doet mij denken aan de tijd dat ik net van school kwam en kookte met een potje Chicken Tonight. Vond ik heel erg lekker, toen…
Nog steeds eet ik weleens kip kerrie, maar eerlijk is eerlijk, een potje saus of zakjes komen er niet meer bij aan te pas. En het recept is ook wel iets spannender geworden. Dit recept is trouwens heel goed te maken zonder zakjes, dus dat is helemaal niet nodig. Lekker kip kerrie maken dus, want er eigenlijk niemand die bij dit recept zijn bordje niet leeg eet.
Is het nou ‘kerrie’ of ‘curry’?
Is kerrie en curry precies hetzelfde of zit de vork anders in de steel. En zo ja, wat is er dan anders tussen de twee? Kerrie en curry zijn twee hele verschillende dingen, die verwarrend zijn geworden omdat wij Europeanen niet om konden gaan met de complexe Indiase keuken. Maar als we een beetje kort door de bocht gaan, kunnen we het best uitleggen.
Curry is de algemene benamen voor een kruidensaus waarmee rund, vis en kip wordt bereid. Voornamelijk in het zuiden van India is dit een veelgegeten gerecht. Bekende ‘natte’ curry’s zijn madras- en vindaloocurry (die hele hete). In zuidelijk India groeit een boom: de kari patta – de kerrieboom. Met de blaadjes maken ze graag curry’s. Het Europese klimaat was niet geschikt voor deze boom.
Bij de introductie van curry’s in de 19e eeuw, waren er nog geen mogelijkheden om de blaadjes te vervoeren en vers te houden. De Engelsen, kolonisators van India, bedachten daarom een kruidenmengsel die de smaak van deze kerrieboomblaadjes kon evenaren. Dát is kerriepoeder geworden. Een poeder om een lekkere kerriecurry mee te maken. Maar niet echt, want het is namaak kerriecurry. Snap je het nog? Maakt niet uit, als het maar lekker is!