Nick Bril lanceerde afgelopen jaar zijn eerste kookboek. Nick Bril 33, heet het. In het boek – wat leest als een lang interview in een zaterdageditie van je favoriete krant – vind je ook recepten. Bij sommige staan ook geen recepturen, wel verschrikkelijk lekkere foto’s van Kris Vlegels. Nom! Wil je die proeven, dan zul je naar The Jane moeten.

Eten bij The Jane en hoe je er tussenkomt

Doen. Het staat in mijn top 3 van meest bijzondere eetervaringen! Reserveren is een dingetje. Het is Wouter uiteindelijk gelukt door op kerstochtend te boeken. We mochten precies drie maanden later aanschuiven en dat was fantastisch. Ik raad je dus aan om op een gekke feestdag belachelijk vroeg achter je computer te schuiven. Laat je weten of het gelukt is?

Inspiratie

Vorig jaar werd Nick 33 en voor zijn verjaardag kwam er dit boek. 33 recepten. 33 foto’s en 33 gerechten. In het boek reis je een jaar lang mee met hem mee, langs The Jane (uiteraard), Thailand, Berlijn en verschillende dancefestivals.. Nick Bril heeft een druk leven en een, zeker op zijn leeftijd, jaloersmakend cv. Vader van twee, eigenaar van The Jane, zakenpartner van Sergio Herman, deejay, ondernemer maar vooral chef.

“…Ik slaap gemiddeld vier uur per dag. Mijn lichaam kan dat gelukkig aan, maar het vraagt wel de ijzeren discipline van een topsporter. Vijf dagen per week drink ik geen druppel alcohol… “

In het boek lees je hoe hij komt waar hij is (onder meer door bijna niet te slapen en keihard te werken) en hoe hij zijn leven inricht (drie maanden werken, één week vakantie). Waar inspiratie vandaan komt (onder meer DJ Sven Väth) en wat hij belangrijk vindt. Er straalt een soort snoeiharde power uit de verhalen, Nick Bril de bikkel.

Recepten

Dit is geen traditioneel kookboek, maar naast de verhalen van Nick is er ook ruimte voor recepten. Zoals gezegd zijn dat er 33, ingedeeld in drie verschillende hoofdstukken; Streetfood, Love Food en High End Food. Die laatste zijn dus ter inspiratie, of om je over de streep te trekken, en alles op alles te zetten om een reservering bij The Jane binnen te slepen. 😍

“…Ik ben een denker. De hele dag flitsen ideeën door mijn hoofd. Soms lijk ik afwezig, maar in werkelijkheid sta ik altijd op scherp…”

In Streetfood staan gerechten die geïnspireerd zijn op de reizen die Nick maakte. Er zijn gerechten uit het geliefde Thailand, maar ook uit Lima en Japan. Sommige gerechten werden ook gemaakt in z’n foodtruck ‘The Jane STR.EAT’. Er zijn BBQ ribs, Tempura van soft-shell en cocktails. In Love Food zijn de gerechten verfijnder en vollediger. De receptuur is dan ook veel uitgebreider. Voor beide hoofdstukken geldt dat je dit zeker niet onvoorbereid of zonder de nodige keukenervaring kunt maken.

Lees ook | Nick Bril’s recept voor The Harissa Dog
Lees ook | Alles over Sergio Herman’s nieuwe boek Simple Food + 2 recepten

Frustraties

Dat dit een chef is die nog lang niet aan rust toe is, lees je ook uit het boek. Sterker nog, door het hele interview heen proef je de vele frustraties en de drive van de ondernemer en chef; Ouders van zijn staf weten niet wie hij is. Personeel wat ineens een nieuwe baan heeft. Gebrek aan loyaliteit. En ‘men’ denkt dat hij de orders van Sergio Herman uitvoert.

“…Het is absurd dat een jong voetballertje enkel twee goals hoeft te scoren en wij ons uit de naad werken om het hoofd boven water te houden…”

Terwijl hij het menu bepaalt, de gerechten creëert en de staff aanneemt. Met dit boek moet daar een einde aan komen. Nick wil zelf met de eer strijken. Logisch gezien de offers die hij maakt. En eerlijk is eerlijk. Ik dacht ook dat Sergio de lakens uitdeelde bij The Jane. Sorry Nick.

Nick Bril | 33

Na het lezen van het boek moet ik zeggen dat ik Nick niet persé sympathieker vind. Hij komt naar voren als een boos, talentvol, maar vooral gefrustreerd jongetje. Iemand die de nadruk legt op het negatieve en die het woord ‘bescheiden’ nauwelijks kent. Ondanks alle quotes die het tegendeel beweren, komt hij ondankbaar en enigszins arrogant over.

“…In april vier ik mijn 33ste verjaardag. De leeftijd die Jezus had toen hij stierf aan het kruis. Niet dat ik gelovig ben, maar die symbolische gelaagdheid heeft wel iets…” 

Ik ben benieuwd naar een volgende boek. Want ik hoop dat ik het verkeerd begrijp, en dat het verkeerd is opgeschreven. En dat Nick ouder en wijzer is – of wordt. Ik heb een hoop respect voor wat Nick als ambachtsman heeft gepresteerd. Maar ik hoop ook dat hij begrijpt dat er duizenden chefs in Nederland hun linkerarm zouden afstaan voor de kansen die hij heeft gekregen.