Het verhaal gaat dat in de jaren vijftig ergens in Napels een kok dit gerecht per ongeluk bedacht. Tegen sluitingstijd wilde een groep feestvierders nog graag iets eten. Toen de man zei dat er bijna niets was om mee te werken, riep de groep iets van 'gooi maar wat meuk bij elkaar!'.
In het Italiaans komt het woord 'prostituee' voor in die zin, vandaar de naam. Het is fantastisch in al zijn simpelheid. Hartig, beetje pittig en gewoon erg lekker. In Italië wordt pasta puttanesca meestal met spaghetti gemaakt maar het is met andere pasta ook heerlijk.
Tomaten, ansjovis, oregano en knoflook, loopt het water je al in de mond? Buon appetito!
Pasta op 'de hoerenwijze'.
Het verhaal van de kok die maar wat bij elkaar gooide en zo een heerlijke smaakcombinatie ontdekte, is maar een van de theorieën. Een ander verhaal is dat een hoerenmadam uit Venetië dit gerecht altijd aan haar werkneemsters serveerde om op kracht te komen. Arbeidsvitaminen dus!
Waar het bij een goede puttanesca vooral om gaat is de verhouding van de ingrediënten om zo een hoog umami-gehalte te krijgen. Tomaten, ansjovis, Parmezaanse kaas, olijven bevatten van nature umami, en deze smaak wordt versterkt door de bereiding/verhitting.
Umami betekent hartig in het Japans, en ook al is umami per definitie zout, is het toch iets anders (denk aan een bouillonblokje; wel zout maar niet alleen zout, dat is nou umami!