Het vulkanische eiland Lanzarote is voor de een misschien een lelijk zwart/bruin eiland zonder enige schoonheid met hier en daar een palmboom of cactus, voor de ander zit de schoonheid juist in het soms surrealistische dorre landschap. Ik zit daar zo’n beetje tussenin.

Een week of anderhalf op het Canarische eiland vind ik heerlijk en daarna wil ik weer groene weelde om mij heen. Toch is het hoe dan ook een perfecte plek om te overwinteren, en daarom besloten mijn vriend en ik om onze koffers te pakken en weekje zon in ons op te nemen rond oud en nieuw.

lanzarote

Plastic fantastic

Voor charme en exclusiviteit zit je in de meeste kustplaatsjes compleet verkeerd. De boulevards zijn een aaneenschakeling van plastic fantastic en luide Engelsen, maar als jij je eigen plan trekt en het eiland echt gaat ontdekken, kom je op ontzettend mooie plekken en drink je daar heerlijke eilandwijnen!

Wijnlandschap

Wijn uit Lanzarote

Wijn uit Lanzarote is vooral bijzonder vanwege de vulkanische ondergrond, het continue zonnige klimaat en hoe de wijnboeren daar vervolgens mee omgaan. Dankzij de dertig regendagen per jaar (!) is het verrekte lastig om druiven te verbouwen, gelukkig wordt daar slim op ingespeeld.

Het lijkt een surrealistisch maanlandschap, maar dit zijn toch echt de wijngaarden op Lanzarote. Grote trechtervormige kuilen zijn in de vulkanische aarde gegraven waar vervolgens de wijnstokken in zijn geplant.

Om deze maankraters heen worden muurtjes van stenen gebouwd om de stokken en de druiven te beschermen tegen de wind die het eiland nog wel eens flink kan teisteren. In de kuilen zit ‘picon’: kleine lavastenen die vocht goed kunnen vasthouden en vervolgens af kunnen geven aan de druivenstokken. Op die manier vindt er een natuurlijke irrigatie plaats zonder dat er gesproeid hoeft te worden.

Het is deze slimheid en het bijzondere uiterlijk dat het wijngebied ‘La Geria’ op Lanzarote uitgeroepen is tot beschermd natuurgebied.

Wijnlandschap

Bodega El Grifo

Zelf ben ik al lange tijd fan van de wijnen van El Grifo, daarom kan ik het eiland natuurlijk niet verlaten zonder een bezoekje aan de bodega.

Aangezien je toch een wijntje wil drinken -correctie: moet drinken-, ga je niet met de huurauto, maar wat dan? Ik vertik het om met zo’n georganiseerde dagreis mee te gaan om op elke plek massaal de touringcar uitgeperst te worden om er een half uur later weer ingepropt te worden. Onze enige opties zijn per taxi of per fiets.

Deze laatste optie lijkt mij nog het best: je ziet super veel van de omgeving, kunt wegen nemen waar je met de auto niet snel komt en je doet tegelijkertijd nog wat aan je conditie ook. Nou… dat heb ik geweten. Je denkt: ach, die heuvels fiets ik wel even op. Volgens mij heb ik een nieuwe en verbeterde definitie aan zadelpijn gegeven en heb ik waardering gekregen voor fietsbroekjes met kussentjes. Die moet ik de volgende keer ook maar hebben.

Maar goed… Eenmaal aangekomen bij de bodega ben ik zo blij als een kind. Of het nu komt omdat ik eindelijk met mijn houten reet van dat mountainbikezadeltje af kan, of omdat ik ben aangekomen op de plek waar ik zeker een keer per jaar een aantal wijnen vandaan laat komen, weet ik niet. Ik ben gewoon blij.

Veel heb je er vervolgens niet, maar toch is het leuk om er rond te lopen en wijn te drinken natuurlijk! Spijt van die mountainbike heb ik zeker niet. Onderweg heb ik genoeg mooie dingen gezien die het beurse gevoel waard zijn, want wat je daar ziet, zie je nergens.

El Grifo

Vulkanische koopjes!

Als je op het Canarische eiland bent, zijn deze wonderlijke wijnvelden echt een aanrader. Op een tocht door La Geria kom je verschillende bodega’s tegen. Sommigen hebben een museum, maar de meesten hebben zeker de gelegenheid voor een wijnproeverij en het verkopen van flessen vulkanische wijn*.

Natuurlijk zijn de meeste wijnen ook in de winkels op het eiland te koop, maar ‘vers’ van het land zijn ze meestal goedkoper. En het is veel leuker natuurlijk. Even een kanttekening: drank op Lanzarote is sowieso belachelijk goedkoop en dan heb je nog kwaliteit ook. Zelfs in restaurants leg je voor een fles wijn zo’n veertien tot twintig euro per fles neer. Kijk, daar houden wij van.

Wat ook wel handig is om te weten: wacht niet met het kopen van je wijn tot op het vliegveld. Daar betaal je in de ‘tax free’ zone zo het driedubbele voor je fles wijn. Voor de blauwe fles Yaiza bijvoorbeeld -zie foto van Bodega Vega de Yuco- betaalden wij in de winkel zo’n acht euro terwijl die op het vliegveld voor vierentwintig euro als ‘koopje’ in de schappen stond.

* Wijn uit Lanzarote is vrijwel niet in Nederland te vinden. Gelukkig zijn er een aantal webwinkels waar je terecht kunt. Ik haal bijvoorbeeld een keer per jaar een paar wijnen van El Grifo naar Nederland via Spanjewijn.nl

Meer blogs van Wijndummy lezen? Check dan de website wijndummy.nl