Vergeten groente

In de moordende strijd met spinazie heeft Brave Hendrik het helaas verloren. Brave Hendrik is namelijk een langzame groeier. De eerste oogst van deze amarant kan pas in het tweede jaar na het zaaien gegeten worden. Daarnaast staat hij haast altijd in bloei, waardoor de bladproductie en kwaliteit achteruit gaat. Niet zo handig dus. Om de boel nog erger te maken zijn de bladeren na oogsten een enkele dag houdbaar.

Sulletje van de moestuin?

Die naam heeft Brave Hendrik natuurlijk niet zomaar gekregen. Want als ie eenmaal gaat, dan hoef je er nooit meer naar om te kijken. De plant is namelijk winterhard en komt elk jaar weer op. Zon of schaduw? Het maakt Brave Hendrik niet uit. Deze bladgroente wil trouwens nog weleens spontaan uitzaaien. Als je niet uitkijkt staat zo je hele tuintje vol.

Alleseter

Qua smaak is deze braverik licht bitter, zoals bijvoorbeeld witlof. Je kunt bijna alle onderdelen van de plant eten: Het blad gebruik je als spinazie, de bloemscheuten als kleine asperges, de bloemknoppen als broccoli en in de Balkan maakt men van de wortels een soort pindakaas. De Hippe Vegetariër maakt er bijvoorbeeld een heerlijke pastarecept mee. Hendrik is trouwens ook familie van de aardbeispinazie en hippe quinoa.

Kwade Hendrik

Kwade Hendrik bestaat trouwens ook. Hiermee wordt bingelkruid bedoeld. Een niet-eetbare en zelfs giftige plant die erg lijkt op onze brave variant.